Klimmen

Meer ervaring correleert met een hoger risico op een blessure. Deze atleten dagen hun lichaam vaak uit tot hun limieten en hebben dus een hogere moeilijkheid in hun klimpatroon. Hierdoor wordt het maximale vermogen van het lichaam sneller overschreden.

Tijdens boulderen heeft de sporter meer kans op het oplopen van een blessure. Bij boulderen klim je op een kortere route dichter bij de grond, zonder gebruik van touw of zekering, maar wel met een valmat onder de klimroute.

Men ondervindt dat de meeste traumatische aandoeningen veroorzaakt worden door menselijke factoren zoals concentratieverlies of het maken van fouten. Daardoor is het belangrijk valtraining in de fysieke voorbereiding te implementeren. Daarnaast kan het nuttig zijn om aan sportspecifieke evenwichtstraining te gaan doen. Hierbij worden evenwichtsoefeningen uitgevoerd waarbij de hiel nooit op de grond zal komen gezien dit in klimmen ook nooit gebeurd.

Zoals hierboven reeds beschreven worden de meest traumatische aandoeningen veroorzaakt door menselijke factoren. Educatie omtrent valtraining, zowel theoretisch als praktisch, kan een preventieve waarde hebben. Daarnaast is het interessant een partnercheck te introduceren. Hierbij controleren zowel de klimmer als zijn partner volgende zaken: nagaan of alles goed vast zit aan het harnas, de knoop van de partner evalueren, nagaan of alle schroeven goed dicht zijn gedraaid en als laatste nagaan of het vrije deel van het touw geknoopt is. Aanvullend kan het aangeraden zijn een spotter te hebben tijdens boulderen.

Sporters met een blessure voorgeschiedenis, hebben een groter risico om een nieuwe blessure op te lopen, het maakt een sporter vatbaarder voor blessures. Dit kan gerelateerd zijn aan een slechte techniek, inadequate training, onvoldoende heling van voorgaande blessures, inadequate revalidatie of het te snel willen terug keren naar de sport.