Roeien

Atleten met minder ervaring hebben een hoger blessurerisico voornamelijk voor acute blessures. Zeker bij onverwachte bewegingen van de boot, zijn ze minder goed in staat adequaat te reageren. Daarnaast zien we ook dat atleten met minder ervaring vaak een minder goeie techniek hebben en ondergeschikte trainingen.

Het hebben van een correcte roeitechniek is van cruciaal belang. Niet enkel om zo efficiënt mogelijk voort te bewegen, maar ook ter preventie van blessures. Zowel de techniek zelf als het veranderen van de techniek kan een risicofactor zijn. Veranderingen in de techniek moeten gradueel geïntroduceerd worden, liefst over een periode van enkele weken in plaats van enkele dagen. Daarnaast hebben boordroeiers die wisselen van zijde tijdens een seizoen, ook meer kans op het ontwikkelen van lage rugpijn.

Trainingssessies van langer dan 30 minuten op de ergometer hebben aangetoond een risicofactor te zijn voor het ontstaan van blessures.

Een stretching van 10-15 minuten introduceren na een training en/of wedstrijd verlaagt het blessurerisico. De stretching houdt liefst van al zeker volgende spieren in: hamstrings (achterkant dijbeen), bilspieren en de heupbuigers (voorkant heup). Daarnaast is het belangrijk algemeen een goeie heupmobiliteit te hebben zodat atleten de roeibeweging niet enkel vanuit de rug moeten inzetten. Gezien het frequent voor komen van lage rugpijn, is het ook aangewezen core stability oefeningen te integreren. Aanvullend kan het interessant zijn de inspiratoire ademhalingsspieren te trainen. Deze kunnen zowel een effect hebben op de prestatie als preventief werken voor lage rugpijn.

Sporters met een blessure voorgeschiedenis, hebben een groter risico om een nieuwe blessure op te lopen, het maakt een sporter vatbaarder voor blessures. Wanneer we een geblesseerde atleet volledig uit training halen, geeft dit ook meer kans op herval. Het is daarom belangrijk zo veel mogelijk trainingsload te behouden maar de uitlokkende factoren er uit te halen.